''Sybil, 2007”. Film psychologiczny o wpływie trudnego dzieciństwa na dorosłość dziecka i jego osobowości, a także o funkcjonowaniu osoby zmagającej się z dysocjacyjnym zaburzeniem tożsamości (osobowością mnogą). Psychologia.

Na mojej stronie często poruszam tematy psychologiczne związane z różnymi zaburzeniami osobowości, a także o wpływie wychowywania się dziecka w rodzinie dysfunkcyjnej na jego dorosłość. Jak doświadczanie traumy z dzieciństwa, wychowywanie się w rodzinie toksycznej (dysfunkcyjnej), gdzie również występują różne formy przemocy psychicznej, fizycznej, czy też seksualnej oraz złe style wychowania wpływa na naszą dorosłość, a także na naszą osobowość, gdyż źródłem wielu zaburzeń osobowości, z którymi zmaga się wiele osób, jest trudne dzieciństwo. Takim filmem, który pokazuje nie tylko wpływ wychowywania się w dysfunkcyjnej rodzinie, gdzie jeden z rodziców może także zmagać się z niedojrzałością emocjonalną, zaburzeniem osobowości lub też innymi problemami związanymi ze zdrowiem psychicznym, ale również wpływ doświadczania traumy z dzieciństwa na dorosłość i jego funkcjonowaniu w życiu codziennym oraz na osobowość dziecka, jest film 🎬 pt. „Sybil, 2007”. Ten film nie tylko przedstawia wpływ trudnego dzieciństwa, jakiego doświadczyła główna bohaterka tego filmu, ale również pokazuje sposób funkcjonowania osoby, która zmaga się z dysocjacyjnym zaburzeniem tożsamości (po ang. dissociative identity disorder, DID), zwanej również osobowością mnogą (wieloraką). Jest to zaburzenie dysocjacyjne polegające na tym, że u danej osoby, która może zmagać się z tym zaburzeniem, występują minimum dwa lub więcej osobowości. Na ten temat poświęcę osobny wpis.

Miałem ostatnio przyjemność obejrzeć ten film, dlatego też chciałbym podzielić się tym z Wami w niniejszym wpisie i jednocześnie chciałbym Wam polecić jego obejrzenie nie tylko osobom, którym bardzo lubią filmy o tematyce związanej z psychologią, ale również dla chcących zrozumieć, jak traumy z dzieciństwa i trudne dzieciństwo może wpłynąć na rozwój dziecka oraz na jego dorosłość z psychologicznego punktu widzenia, a także jak może to wpłynąć na jego osobowość.

Film „Sybil” jest z roku 2007, choć jednocześnie zaznaczam, że jest również starsza wersja tego filmu z roku 1976, aczkolwiek bardziej przypadł mi do gustu film z roku 2007. Reżyserem filmu jest Joseph Sargent. Główną bohaterką jest Sybil Dorsett, stąd też wywodzi się nazwa tego filmu. Sybil, młoda studentka, została skierowana do lekarza psychiatry, który zdiagnozował jej histerię. Jak się okazało później, problemy głównej bohaterki były bardziej złożone, niż przypuszczał lekarz. Lekarz polecił specjalistkę – psychoanalityczkę dr Cornelie Wilbur. Większość scen tego filmu przedstawia sesje terapeutyczne w nurcie psychoanalitycznym z główną bohaterką tego filmu.

Już od pierwszej sesji psychoterapeutycznej dr Wilbur zauważyła, że Sybil, główna bohaterka naszego filmu, zmaga się naprawdę z czymś bardziej poważnym niż tym, co zdiagnozował jej lekarz psychiatra.

Sesje psychoanalityczne są bardzo ciekawe, a zarazem poruszające i niekiedy dynamiczne. Sybil często ma zmienne nastroje i niespójne wypowiedzi. Okazuje się, że bohaterka wychowywała się w bardzo trudnej rodzinie (toksycznej, dysfunkcyjnej), gdzie jej mama była nie tylko zaburzona, ale również stosowała różnoraką przemoc wobec swojej córki, co ewidentnie staje się źródłem cierpienia, z którym zmaga się nasza bohaterka. Dr Wilbur zauważyła, że Sybil zmaga się z rozdwojoną jaźnią, czyli dysocjacyjnym zaburzeniem tożsamości (osobowości mnogiej, wielorakiej). Główna bohaterka generowała aż 16 osobowości, czego zauważyła psychoterapeutka dr Wilbur podczas sesji terapeutycznych. W jednej osobie występują aż 16 osobowości. Każde z nich na przemian dominują nad jej umysłem (sprawiają kontrolę). Często bohaterka mówi o swoich lukach w pamięci i o tym, że znajduje ślady czyjejś osoby. Momentami wpada w szał, wybija szybę w oknie. Używa 3 os. l. poj., kiedy mówi o sobie. Poznajemy kilka z 16 tożsamości, jak chociażby Peggi, Vanessa, Marcia, Mike, czy też np. Ruthie. Każdy z nich ma różną płeć, cechy charakteru, temperament, zainteresowania, czy chociażby wspomnienia.

Dr Wilbur postanowiła również omówić ten przypadek ze swoim kolegą – lekarzem psychiatrią, który skierował do niej Sybil. Nie wierzył w jej teorię o osobowości mnogiej. Upierał się przy tym, że nasza główna bohaterka jest po prostu zwykłą histeryczką, a osobowość mnoga nie istnieje. Co ważne jest to, że Dr Wilbur jednak nie przejęła się za bardzo jego krytyczną opinią i upierała się przy swojej diagnozie, jednocześnie kontynuując terapię z główną bohaterką naszego filmu.

Nie zdradzę tajemnicy o tym, jak kończy się sesja terapeutyczna pomiędzy Sybil a dr Wilbur. O tym już przekonacie się Państwo, oglądając ten film.

Ten film, o którym jest mowa w niniejszym wpisie o tematyce związanej z psychologią, jest naprawdę wart jego obejrzenia. Dzięki niemu możecie spróbować zrozumieć, jak dzieciństwo, traumy z dzieciństwa i stosowanie różnych form przemocy wobec dziecka może wpłynąć na jego dorosłość i jego osobowość, a także jak funkcjonują osoby, które zmagają się z rozdwojoną jaźnią (osobowością mnogą, wieloraką) oraz jaka jest geneza występowania tego zaburzenia. Ten film jest naprawdę wspaniały i wyśmienity, a co najważniejsze, że jest oparty on na faktach, dlatego też pozwolę sobie go ocenić 10/10.

Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wiele osób doświadczających ciężkie dzieciństwo, musi zmagać się z wieloma problemami w życiu dorosłym, które również staje się źródłem cierpienia, dlatego też nie należy ani stygmatyzować osób z różnymi zaburzeniami, ani ich etykietować, przyklejając komuś przykre etykiety, które są krzywdzące dla wielu osób i tym zdaniem chciałbym zakończyć niniejszy wpis.